Malarz i czołowy twórca filmowy brytyjskiej awangardy.

Ukończył malarstwo na Akademi Sztuk Pięknych w Londynie. Wystawiał od roku 1969, po intenswnej przygodzie z filmem w latach 70. wrócił do malarstwa i projektowania w latach 80. Twórczość filmową rozpoczął tworząc scenografię dla filmów Kena Russela Devils (Diabły, 1971) i Savage Messiah (Dziki mesjasz, 1972). Wcześniej pracował jako scenograf oraz projektant kostiumów do spektakli teatralnych, m.in. Don Giovvani, Jazz Calendar.

Równolegle Jarman pracował z kamerą super-8, czego efektem było kilka filmów krótkometrażowych, m.in. koncepcyjnie przypominający pierwszy film Fischingera obraz A Journey to Avebury (1972) składający się z zatrzymanych w kadrze plenerów z okolic Avebury sfilmowanych w typowy dla póˇniejszych prac Jarmana, odrealniony sposób. Rok póˇniejszy Garden of Luxor eksploruje wątki typowe dla newageowych zainteresowań artysty oraz przypominające nieco twórczość Kennetha Angera - mistycyzm Egiptu i fascynację męskim ciałem. Kolejny film, Art of Mirrors z 1973 powstał podczas zdjęć do pierwszej, choć ukońocznej dopiero w 1980 roku pełnometrażowej pracy artysty - In the Shadow of the Sun. Ten okres z życia artysty dokumentuje zrealizowany techniką poklatkową film Sloane Square (1975-76).

In the Shadow of the Sun to jeden z nielicznych pełnometrażowych całkowicie afabularnych filmów Jarmana, zrealizowany techniką kolażu. Nawiązuje do prac Duchampa, Man Raya i Legera - artystów szukających w filmie możliwości rozwinięcia środków charakterystycznych dla tradycyjnego malarstwa. Praca nad filmem trwała z przyczyn finansowych 8 lat. Muzykę napisała grupa Throbbing Gristle, którą tworzyli bliscy przyjaciele Jarmana.

Jego pierwszy pełnometrażowy film Sebastiane (1975) rozpoczął serię filmowych biografii, na które złożyły się póˇniejsze : Caravaggio (1986), Edward II (1991) i Wittgenstein (1993). Równolegle powstawały filmy poruszające problematykę społeczną i polityczną: Jubilee (1977), The Last of England (1987). Aria z 1987 roku stanowi ostatni fragment pełnometrażowego filmu o tym samym tytule, składającego się z dziesięciu etiud wyreżyserowanych przez różnych reżyserów (m.in. Godard, Russel, Altman). W przebitkach pojawia się ulubiona aktorka reżysera, Tilda Swinton.

Zafascynowany, podobnie do Kennetha Angera, problematyką i estetyką homoerotyczną, uczynił z niej temat większości swoich filmów angażując do nich hermafrodycznych aktorów takich jak Kevin Collins czy Tilda Swinton. Ostatnie prace: The Garden (1990), Blue (1993) i Glitterbug (1994) chorego na AIDS Jarmana mają charakter intymnych video-dzienników, sumujących artystyczne, estetyczne i życiowe doświadczenia artysty.

W ostatnim okresie życia Jarman zajął się pisaniem, wydał kilka pisanych poetcką prozą dzienników m.in. Modern Nature (1992), At Your Own Risk (1992) Jarman jest także autorem kilku teledysków grup związanych ze środowiskiem gejowskim, m.in. Psychic TV, Pet Shop Boys czy The Smiths.

Więkość filmów Jarmana ukazała się taśmach VHS oraz DVD. Kilka wczesnych filmy krótkometrażowych dołączono do wydania DVD filmu The Tempest, jego teledyski dla The Smiths można znaleˇć na DVD The Complete Picture. W polskich kinach pokazywany był jedynie film Caravaggio.

A Journey to Avebury, 1971, niemy
Garden of Luxor, 1972, niemy
The Magician, 1972
Art of Mirrors, 1973, niemy
Sebastiane, 1975
Sloane Square, 1976
Jubilee, 1977
The Tempest, 1979
In the Shadow of the Sun, 1980
Angelic Conversation, 1984
Imagining October, 1984
Caravaggio, 1986
The Last of England, 1987
Aria, 1987
The Garden, 1990
Edward II, 1991
Wittgenstein, 1993
Blue, 1993
Glitterbug, 1994